Imieniny: Bedy Grzegorza Marii-Magdaleny Magdaleny Piotra Urbana Borysława Magdy Leona Urszuli

Św. Beda Czcigodny, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła

ang. beado walka, wojna

Św. Beda Czcigodny, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła

Św. Beda Czcigodny, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła (673-735) kiedy miał 7 lat, powierzono jego wychowanie i wykształcenie opactwu Wearmouth (Brytania). Następnie przeniósł się do opactwa benedyktyńskiego w Jarrow, gdzie jako mnich spędził ponad 50 lat. w wieku 30 lat przyjął święcenia kapłańskie. Był wielkim uczonym, o niezwykle szerokich zainteresowaniach.

Pozostawił po sobie olbrzymią spuściznę naukową i literacką, był także poetą. Zajmował się homiletyką oraz studium biblijnym. Nazwano go “największym egzegetą średniowiecza”. Dał się poznać jako znakomity historyk. “Zachód mądrością swoją oświecił” – powiedział o nim św. Robert Bellarmin. Synod w Akwizgranie (836) nadał mu przydomek “Venerabilis” – “Czcigodny”. Leon XIII ogłosił go w 1899 roku doktorem Kościoła.

W IKONOGRAFII św. Beda występuje rzadko. Jest przedstawiany w benedyktyńskim habicie. Atrybutami Świętego są: księga, pióro, zwój pergaminu.

Św. Grzegorz VII, papież

gr. gregórios gorliwy, czuwający

Św. Grzegorz VII, papież

Św. Grzegorz VII, papież urodził się w 1028 roku w Toskanii. Miał na imię Hildebrand. Przybył wcześnie na Lateran. Być może przedtem był mnichem u benedyktynów w Cluny. Był wysyłany przez papieży (Grzegorza VI, Leona IX, Mikołaja II) z misjami do różnych krajów. w 1054-1056 legat papieski we Francji, w 1057 w Niemczech. Później zarządzał bazyliką św. Pawła za Murami. Był skarbnikiem Stolicy Apostolskiej. Miał poważny wpływ na politykę papieży XI wieku. Aleksander II mianował go kardynałem-archidiakonem. Po śmierci tego papieża Hildebrand został wybrany na stolicę Piotrową 22 kwietnia 1073 roku. Przyjął wtedy święcenia kapłańskie i biskupie. Podjął głęboką reformę Kościoła, pragnąc uniezależnić go od władzy świeckiej. Wypowiedział walkę: symonii (kupowaniu urzędów kościelnych), inwestyturze (wybieraniu przez panujących na stanowiska kościelne m.in. biskupów i opatów) oraz niezachowywaniu celibatu przez duchownych.

Na synodzie rzymskim w lutym 1076 roku ekskomunikował króla niemieckiego Henryka IV, który wystąpił przeciw jego dekretom. w rok później w Canossie król jako pokutnik stał przez trzy dni u bram zamku, prosząc papieża o przebaczenie. Grzegorz zdjął z niego klątwę, ale konflikt nie ustał. w 1084 roku Henryk IV zdobył Rzym i osadził w nim antypapieża Klemensa III. Grzegorz VII podczas najazdu schronił się w Zamku Anioła. W kilka tygodni później z odsieczą przyszły wojska normańskie i przymusiły do odwrotu króla niemieckiego oraz antypapieża. Grzegorza uwolniono. Wezwani przez niego sprzymierzeńcy zachowali się jednak jak wrogowie – rabując, niszcząc i paląc. Grzegorz VII został zmuszony do opuszczenia Rzymu. Udał się do Salerno. Tam 25 maja 1085 roku zmarł. Na łożu śmierci wypowiedział słowa, które umieszczono w katedrze przy ołtarzu, gdzie spoczywa: “Umiłowałem sprawiedliwość, a znienawidziłem nieprawość, dlatego umieram na wygnaniu.” Kanonizowany w 1606 roku.

W IKONOGRAFII Grzegorz VII przedstawiany jest w papieskim stroju, często w tiarze. Jego atrybutami są: gołąb, księga, łzy (z powodu doświadczanych prześladowań), obraz Matki Bożej, do której miał szczególne nabożeństwo.

Św. Maria Magdalena de Pazzi, dziewica, zakonnica

akkad. mariam napełnia radością; egip. merijam ukochana przez Boga; hebr. Mirjam pani. Ze względu na cześć wobec Matki Bożej używa się imienia Maryja; kobiety, które przyjęty Jej imię, używają formy: Maria.

Św. Maria Magdalena de Pazzi, dziewica, zakonnica

Św. Maria Magdalena de Pazzi, dziewica, zakonnica urodziła się 2 kwietnia 1566 roku w możnej rodzinie Pazzi we Florencji. Nadano jej imię Katarzyna. Mając 18 lat wstąpiła do klasztoru karmelitańskiego Matki Bożej Anielskiej i przyjęła imię zakonne Maria Magdalena. w rok później podczas choroby złożyła śluby Kolejno pełniła obowiązki: zakrystianki, furtianki, mistrzyni nowicjatu, przełożonej domu. Wiodła życie umartwione i przeniknięte modlitwą. Maria Magdalena doświadczała wielu cierpień. Miała dar stygmatów i prorokowania. Była mistyczką. Doznała duchowych zaślubin. w wizjach otrzymała m.in. zrozumienie tajemnicy Trójcy Przenajświętszej i Wcielenia Jezusa. Święta pozostawiła pisma ukazujące głębokie doświadczenia duchowości chrześcijańskiej.

Zmarła 25 maja 1607 roku. Jest patronką Florencji i Neapolu. Beatyfikowana w 1626 roku, kanonizowana w 1669.

W IKONOGRAFII św. Maria Magdalena ukazywana jest w habicie karmelitanki. Jej atrybutami są: Dziecię Jezus, dyscyplina, gołębica, korona cierniowa, krzyż, lilia, serce trzymane w prawej dłoni, stygmaty.

Inni patroni dnia

Św. Aldhelma bpa w Sherborne († 709)
Św. Dionizego bpa († ok. 360)
Św. Leona († 550)
Św. Magdaleny Zofii Barat dz. zk. († 1865)
Św. Zenobiusza bpa († V w.)

℗ Św. Beda Czcigodny, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła ℗ Św. Grzegorz VII, papież ℗ Św. Maria Magdalena de Pazzi, dziewica, zakonnica