Imieniny: Wincentego Dionizego Ludwika Jana Arnolda

Św. Ludwik Bertrand, kapłan

germ. hlud sławny, głośny; wig walka, bitwa, wojna

Św. Ludwik Bertrand, kapłan

Św. Ludwik Bertrand, kapłan urodził się w 1526 roku w Walencji. Pragnął pójść za Chrystusem. Wobec sprzeciwu ojca uciekł z domu. Wstąpił do dominikanów. Kiedy składał śluby zakonne, miał 19 lat. Kapłaństwo przyjął w 1547 roku. Jego życie zakonne ożywiało pragnienie pracy misyjnej. 14 lutego 1562 roku wyruszył okrętem do Ameryki Południowej. Dotarł do Kolumbii. Tam pieszo przemierzał ogromne obszary, głosząc Ewangelię. Był opiekunem i obrońcą Indian. Zyskał przydomek “apostoła Indian”. Niezmierne trudy misyjne, surowe warunki życia wyniszczyły o. Ludwika. Musiał wracać do Walencji. Tutaj podjął pracę przede wszystkim w konfesjonale. Był spowiednikiem m. in. św. Teresy z Avili.

Zmarł 9 października 1581 roku. Beatyfikował go Paweł V (1608), kanonizował Klemens X (1671).

Bł. Wincenty Kadłubek, biskup

łac. vinco zwyciężać; „zwycięzca”

Bł. Wincenty Kadłubek, biskup, zakonnik

Bł. Wincenty Kadłubek, biskup, zakonnik (1160-1223) urodził sie w roku 1160 w Karwowie po Opatowem. Pochodził z rodu Porajów herbu Róża. Studiował w Paryżu i Bolonii. Przyjął święcenia jako kapłan diecezji kraskowskiej. Mając 34 lata objął prepozyturę w kolegiacie sandomierskiej. W roku 1203 został biskupem w Krakowie. Brał udział w obradach Soboru Laterańskiego IV. Po kilkunastu latach rządów zrzekł się biskupstwa i przywdział habit cystersów w Jędrzejowie. Tam zmarł w roku 1223.
Jako pierwszy Polak opisał dzieje narodu w “Kronice polskiej”.

Beatyfikował go Klemens XIII w 1764 roku. Jest patronem archidiecezji warmińskiej oraz diecezji kieleckiej, sandomierskiej.

W IKONOGRAFII bł. Wincenty przedstawiany jest w stroju biskupim. Jego atrybutami są pastorał oraz infuła u stóp.

Św. Jan Leonardi, prezbiter

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”

Św. Jan Leonardi, prezbiter

Św. Jan Leonardi, prezbiter  urodził się w Toskanii w 1541 r. Od dzieciństwa szukał samotności i oddawał się modlitwie i medytacjom. Początkowo zajmował się farmacją, ale po 10 latach nauki porzucił to zajęcie, by w 1572 r. zostać kapłanem. Podjął się dzieła głoszenia Chrystusa dzieciom. Zebrał wokół siebie grupę świeckich, wraz z którymi pracował w szpitalach i więzieniach. W 1574 r. założył Kongregację Kleryków Matki Bożej i nadał jej regułę; została ona zatwierdzona przez papieża Klemensa VIII w 1595 r. Spotkała się ona z wieloma przeciwnikami, którzy oskarżali Jana o to, że założenie tej Kongregacji wynikało z osobistych ambicji. Leonardiego wydalono z jego miasta – praktycznie do końca życia już do niego nie powrócił. Początkowo powziął zamiar poświęcenia się misjom zagranicznym. Kiedy jednak św. Filip Nereusz oznajmił, że jego zgromadzenie Opatrzność przeznaczyła dla Włoch, porzucił pierwotną myśl i postanowił wychowywać przyszłych misjonarzy w kraju. Wspólnie ze świątobliwym biskupem Vives zgromadził kapłanów, którzy zajęli się kształceniem kandydatów na misjonarzy. Był to zaczątek Instytutu Propagandy Wiary.

Jan zmarł w Rzymie w 1609 r. na grypę, którą zaraził się niosąc pomoc cierpiącym z powodu wielkiej epidemii. Kanonizował go Pius XI 17 kwietnia 1938 r. razem ze św. Andrzejem Bobolą. Jest patronem kucharzy i farmaceutów.

Św. męczennicy Dionizy, biskup, i Towarzysze

gr. Dionysios należący do boga Dionizosa

Św.Dionizy, biskup

Św. Dionizy urodził się i wychował we Włoszech. Około 250 r. został wysłany przez papieża św. Fabiana, wraz z pięcioma innymi biskupami, do Galii, by tam głosić Ewangelię. Dionizy zamieszkał w miejscu zwanym Lutetia Parisiorum, gdzie dziś znajduje się Paryż, dlatego też nazywany jest pierwszym biskupem tego miasta i apostołem Francji. Misja świątobliwych mężów była tak owocna, iż kapłani pogańscy zaczęli tracić zwolenników. Podszepnęli więc gubernatorowi rzymskiemu, aby uwięził misjonarzy i skazał ich na śmierć. Pomiędzy 250 a 258 r. zostali oni ścięci mieczem na wzgórzu Montmartre (nazwa pochodzi od łac. Mons Martyrium – Wzgórze Męczenników), gdzie obecnie znajduje się monumentalna bazylika Sacre Coeur. Pochowani zostali na placu zwanym Vicus Catulliacus. W tym miejscu zbudowano opactwo św. Dionizego (St. Denis), w którym później chowano wszystkich królów Francji.

Legenda mówi, że na miejscu ich śmierci zgromadził się wielki tłum, by obejrzeć to wydarzenie. W chwili, gdy odcięta głowa Dionizego upadła na ziemię, jego martwe już ciało podniosło leżącą na ziemi głowę i trzymając ją przed sobą, przeszło triumfalnie przez oniemiały tłum. Po przebyciu kilku kilometrów Dionizy, otoczony chórem śpiewających aniołów, oddał głowę w ręce pobożnej kobiety, Katulli, a potem martwy upadł na ziemię. Katulla z wielką radością zabrała głowę męczennika i ukryła ją starannie w swym domu. Ta historia została potwierdzona przez wielu świadków.

Św. Dionizy jest często wzywany przez osoby cierpiące na bóle głowy i migreny. Należy do tzw. Czternastu Świętych Wspomożycieli. Jest patronem Francji.

W IKONOGRAFII atrybutami św. Dionizego są łańcuch i kajdany, mitra, ścięta głowa trzymana w rękach.

Św. Jan Henryk Newman
Św. Jan Henryk Newman

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”
imię germ. złożone z elementów: heim ojcowizna i rihhi władca. Całość można interpretować jako „pan domu, władca ojczyzny”

Inni patroni dnia

św. Artemona kpł. m. (+ III/IV w.)
św. Ewodiusza bpa (+ V w.),
śwśw. Palacjaty i Laurencji, mm. (+ III/IV w.)
św. Pelagii dz. m. wAntiochii (+ 302)
św. Reparaty dz. m. (+ poł. III w.)
św. Walerii z Honnecourt (+ VII w.)

℗ Św. Ludwik Bertrand, kapłan ℗ Bł. Wincenty Kadłubek, biskup ℗ Św. Jan Leonardi, prezbiter ℗ Św. Dionizy biskup, męczennik
℗ Św. Jan Henryk Newman