Fatima

Matka Boża z Fatimy

Ścieżka, a właściwie chodnik z lastrykowych płyt – wąski, ale za to bardzo długi – przecina plac przed bazyliką i ciągnie się aż do Kaplicy Objawień. Posuwają się po nim na kolanach pielgrzymi, przebierając w palcach ziarenka różańca. Są wśród nich ludzie starsi i całkiem młodzi, prawie dzieci. Ktoś zatrzymał się zmęczony i przysiadł na piętach, ktoś podparł się rękami, kogoś innego podtrzymują pomocne ramiona. Przejście tzw. „ścieżką pokuty”, po śladach Łucji dos Santos, która właśnie na kolanach błagała Maryję o zdrowie dla swojej matki, wymaga poświęcenia. A jednak od lat posuwają się tą ścieżką setki, tysiące, miliony pątników. W promieniach słońca wytarte ich kolanami płyty błyszczą, jak najpiękniejszy marmur kararyjski.

Znajdujemy się na krańcu Europy, zaledwie 50 kilometrów od wybrzeża Atlantyku, w jednym z największych ośrodków kultu maryjnego na świecie. Każdego roku przybywa tu ponad 4 miliony pielgrzymów i turystów. Najwięcej w rocznice objawień, a więc 13 maja i 13 października. Otoczony z dwóch stron niczym skrzydłami, potężną kolumnadą i mogący pomieścić kilkaset tysięcy ludzi plac przed bazyliką wypełniają szczelnie pątnicy.

Do pozostałych osobliwości, obok wioski Aljustrel, w ktorej znajduje się dom urodzin pastuszków oraz Loca de Cabeçco, gdzie można obejrzeć brzemienny w wyraz pomnik symbolizujący pierwsze i drugie objawienie, należy również kaplica Calvary, z której otwiera się przepiękny widok na całą okolicę.

---

Kapliczka Objawień – prawdziwe serce Sanktuarium. Była pierwszą budowlą wzniesioną w miejscu, gdzie rosło drzewo, nad którym objawiła się Matka Boża. Kapliczka została niemal całkowicie zniszczona przez wybuch bomby w 1922 roku i zaraz odbudowana w do dziś zachowanej postaci. Dokładnie w miejscu objawień znajduje się kolumna, na której umieszczona jest statua Matki Najświętszej w szklanej obudowie. Cudowna Figura została wyrzeźbiona z brazylijskiego drewna cedrowego według wskazówek 13-letniej wówczas Łucji, a ukoronowana 13 maja 1946 r.

Bazylika Różańcowa – wybudowana w latach 1928-53. Prowadzi do niej 43 wielkich stopni. Niemal całą fasadę Bazyliki stanowi 65-metrowa wieża, kryjąca w sobie 65 dzwonów, które co godzinę intonują melodię „Pieśni fatimskiej”. W połowie wysokości wieży stoi w niszy 4,5-metrowa figura Niepokalanego Serca Maryi z białego marmuru, ufundowana w 1959 roku przez katolików północnoamerykańskich.

Piętnaście ołtarzy poświęconych jest piętnastu tajemnicom różańcowym. Obraz w głównym ołtarzu przedstawia przekazanie orędzia Matki Bożej pastuszkom. Witraże przedstawiają sceny z objawień i wezwania Litanii Loretańskiej. W Bazylice znajdują się grobowce Franciszka i Hiacynty.

Na placu przed Bazyliką znajdują się trzy pomniki: – papieża Pawła VI, upamiętniający pierwszą spośród wszystkich pielgrzymek papieskich w dniu 13 maja 1967 r; – papieża Piusa XII, orędownika fatimskiego przesłania. Pomnik został wzniesiony dzięki ofiarom katolików niemieckich; – pierwszego biskupa odnowionej diecezji Leiria Józefa Alves Correia da Silva.

Esplanada – z monumentalnymi schodami i kolumnadą, wewnątrz której znajduje się Droga Krzyżowa, wybitne dzieło sztuki mozaikowej.

Wielka Droga Krzyżowa – zaczyna się w odległości ok. 13 km od Fatimy. Składa się z prostych, ok. 2-metrowych krzyży granitowych, ustawionych przy drodze w odstępach jednego kilometra. Została poświęcona już w 1927 roku, Obecnie ukryte wśród drzew krzyże trudno jest dostrzec.

Mała Droga Krzyżowa – nazywana też „Węgierską” gdyż powstała dzięki ofiarom uchodźców węgierskich z 1956 roku, a jej inauguracja odbyła się w 1964 roku. Na ok. 2-kilometrowej drodze znajduje się 14 kapliczek z białego marmuru z rzeźbionymi w kamieniu stacjami Drogi Krzyżowej. Na Kalwarii zbudowano kaplicę ku czci św. Stefana.