Kult w Polsce

Kult Matki Bożej z Guadalupe znany był również w dawnej Polsce. Wizerunki Niepokalanej, przechowywane i czczone w dwóch sanktuariach Ziemi Płockiej (w Żurawinie i w Skępem), posiadały swoją lokalną tradycję i historię, ale ich formy ikonograficzne nawiązywały do objawień Dziewicy na wzgórzu Tepeyac. Obrazy te diecezja płocka zawdzięczała Piotrowi Wolskiemu, posłowi króla Zygmunta Augusta w Hiszpanii. Przebywając tam przez dziesięć lat (1560-1570), Wolski żywo interesował się nie tylko życiem religijnym i kulturalnym hiszpańskiej metropolii, ale i zdobytych przez nią krajów.

W połowie XVII wieku cześć dla patronki Indian rozkwitła także na wschodnich kresach Rzeczpospolitej Polskiej. Ośrodkiem tego kultu stał się Kodeń. W głównym ołtarzu kościoła św. Anny, ufundowanym przez Mikołaja Sapiehę, umieszczono (w 1634 r.) kopię pochodzącą z Rzymu, która wzorowana była na wizerunku z Guadalupe.

Współczesna historia przyniosła nam kolejne spotkania z Niepokalaną ze wzgórza Tepeyac. Kościół parafialny w Laskach, jako jedyny w Europie, jest pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Meksyku. Początek tej historii sięga okresu międzywojennego, gdy Polonia polska w Meksyku uzyskała zgodę władz na wybudowanie sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Królowa Polski miała dopomóc naszym emigrantom w znoszeniu rozłąki z rodziną oraz złagodzeniu ich tęsknoty za Ojczyzną.

Ale biskupi Meksyku także zapragnęli mieć „swoją” Patronkę w Polsce. Z prośbą tą zwrócili się do kard. Stefana Wyszyńskiego. Na pozytywną odpowiedź trzeba było jednak długo czekać. Zgodę udało się uzyskać dopiero u nowego, „solidarnościowego” rządu. Tuż przed swą śmiercią 28 kwietnia 1981 r. Prymas Wyszyński mógł wreszcie przesłać dobrą wiadomość przedstawicielom Kościoła w Meksyku. Później wydarzenia potoczyły się już bardzo szybko, przy współudziale kard. Józefa Glempa. W roku rozpoczęcia budowy kościoła (1983) Polonia z Chicago podarowała parafii kopię wizerunku Maryi z Guadalupe pochodzącą z Meksyku. Uroczystości poświęcenia kościoła w Laskach dokonał Prymas Meksyku Ernesto Corripio Aumada 15 listopada 1987 r. W grudniu 1996 r. parafia otrzymała obraz błogosławionego Juana Diego autorstwa polskiej malarki Anny Żarneckiej, która od 1946 r. mieszka w Meksyku. Wzajemne więzi Kościoła w Polsce i Meksyku zacieśniają się coraz bardziej, a łączą nas – jak podkreślił Prymas Glemp: wielka miłość i cześć dla Matki Bożej oraz jak powiedział dwa lata temu w Częstochowie Prymas Ernesto Corripio: wierność Kościołowi świętemu, aż do przelewu krwi. Kolejnym wyrazem tej przyjaźni jest budowana w Meksyku katedra pw. Miłosierdzia Bożego; jako owoc przyjęcia przez Meksykan treści objawień bł. Faustyny Kowalskiej. Kamień węgielny pod budowę meksykańskiego sanktuarium poświęcił Prymas Polski kard. Józef Glemp.

W dniach od 7 do 23 września 1997 r. przeżywaliśmy w Polsce obecność Niepokalanej z Guadalupe, jako znaku nawołującego nas do nawrócenia. Z wizerunkiem, który przedstawia Matkę Bożą brzemienną związana jest bowiem przepowiednia, że w miejscach, gdzie obraz będzie czczony, zostanie poniechana aborcja. Dlatego nawiedzeniom obrazu towarzyszyły nabożeństwa połączone z modlitwą o ochronę życia dzieci poczętych, które wielu z uczestniczących w uroczystościach wzięło w duchową adopcję.

Peregrynacja obrazu Matki Bożej z Guadalupe, Patronki nie narodzonych, odbywała się na planie krzyża, wpisanego w mapę Polski. Z południa na północ trasa wiodła poprzez dwadzieścia miejscowości. Rozpoczynała się 7 września w Zakopanem i wiodła poprzez Kraków, Olkusz, Myszków i Olsztyn koło Częstochowy, a zakończyła się po dziewięciu dniach – w Gdańsku. Droga z zachodu na wschód Polski prowadziła przez dwanaście miejscowości – od Chojny po Białystok. „Pielgrzymka” Matki Bożej z Guadalupe przez Polskę zakończyła się 23 września w Toruniu, który był symbolicznym miejscem przecięcia się ramion krzyża (trasy). W parafiach polskich pozostały 33 kopie wizerunku, które zostały poświęcone w Guadalupe na Wielkanoc tego samego roku.