O usprawiedliwieniu i jego skutkach przez wiarę

Na lutowym spotkaniu Akcji Katolickiej podjęliśmy temat usprawiedliwienia przez wiarę na podstawie Listu św. Pawła do Rzymian. Czytając artykuł Gdzie spędzisz wieczność? z poprzedniego numeru Naszego Kościoła, może zauważyłeś zdanie: Jezus na krzyżu wziął na siebie Twój i mój grzech i zapłacił za niego cenę, jaką jest śmierć. Może też pomyślałeś, jak to jest możliwe, że Bóg tak wiele mi oferuje, mnie grzesznikowi, przecież ja na to nie zasługuję. A ja chcę Ci powiedzieć o kolejnej Jego łasce, którą daje ci Bóg: Bóg ogłosił naszą sprawiedliwość – usprawiedliwił nas. Bóg przyznał nam status uznanych za sprawiedliwych przed Jego (Boga) obliczem, dzięki aktowi odkupienia nas ze zniewolenia grzechem dokonanemu przez Jezusa Chrystusa. Wczytajmy się w słowa św. Pawła zawarte w Liście do Rzymian 3,21-26.

„Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża [dostępna] przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to wykazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej – za dni cierpliwości Bożej – wyrażała się w odpuszczeniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który [żyje] dzięki wierze w Jezusa.”

Zacznijmy od stwierdzenia, że Apostoł jasno podkreśla, iż nie ma różnicy pomiędzy ludźmi w odniesieniu do Bożej sprawiedliwości, bo wszyscy ludzie zgrzeszyli i wszyscy pozbawieni są chwały Bożej. I stąd wszyscy potrzebują Bożego usprawiedliwienia i dostępują go wyłącznie z Bożej łaski. Czym zatem jest usprawiedliwienie?

„Usprawiedliwić” to znaczy „ogłosić sprawiedliwym”, „uczynić kogoś sprawiedliwym” przed Bogiem. Rozważając ten temat, należy mieć świadomość, że usprawiedliwienie jest aktem jednorazowym – Bóg uznaje osobę za sprawiedliwą bądź nie. Procesem ciągłym jest jedynie uczynienie człowieka sprawiedliwym, bo zmiana charakteru wymaga czasu i wysiłku, o czym zapewne każdy z nas wie. Zwróćmy uwagę na kilka elementów wiążących się z usprawiedliwieniem:

• sprawiedliwość Boża jest niezależna od Prawa;
• usprawiedliwienia dostępuje grzesznik, przez grzechy pozbawiony chwały Bożej;
• człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę;
• usprawiedliwienie otrzymujemy za darmo, jest łaską Boga względem wszystkich
  wierzących.

Sprawiedliwość Boża jest niezależna od Prawa

Bardzo istotnym problemem, często poruszanym przez św. Pawła, było to, czy do osiągnięcia usprawiedliwienia potrzeba pełnienia uczynków przepisanych przez Prawo Mojżeszowe, czy wystarczy sama wiara w Chrystusa. Św. Paweł, całą siłą bronił twierdzenia, że usprawiedliwienie dokonuje się dzięki przyjęciu wiary, niezależnie od pełnienia uczynków Prawa. Zasady te Apostoł wyłożył w Liście do Galatów:

„My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie pogrążonymi w grzechach poganami. A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia… Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo” (Ga 2,15-16.21).

Przed przyjściem Chrystusa Prawo wskazywało na grzechy, ale nie dawało usprawiedliwienia, bo spełnianie uczynków Prawa było tylko znakiem posłuszeństwa, ale nie miało mocy usprawiedliwiania. Gdyby było inaczej, niepotrzebna dla usprawiedliwienia byłaby śmierć krzyżowa Jezusa. Jeżeli natomiast dopiero Chrystus przynosi usprawiedliwienie, uczynki wykonywane na mocy Prawa nie mają wartości usprawiedliwiającej i dopiero wiara w Chrystusa doprowadza do Boga.

Kiedy Paweł twierdzi, że nie uczynki, ale wiara ma moc usprawiedliwienia, ma na myśli wiarę w znaczeniu biblijnym, a więc nie tylko intelektualne przyjęcie prawd objawionych, ale zawierzenie Bogu, które wyraża się zachowaniem przykazań danych przez Niego. Tak więc wiara, o której mówi św. Paweł, nie jest wiarą pozbawioną praktycznej strony, realizującej się w odpowiednim czynie, ale nie są to czyny przepisane przez Prawo Mojżeszowe, lecz wynikające z prawdy, która zostaje przyjęta przez wiarę.

Celem Prawa było wzbudzenie świadomości grzechu, połączonej ze świadomością własnej niemożności w jego przezwyciężeniu. Ale ta niemoc powinna każdego przyprowadzić do Jezusa Chrystusa jako do tego, który z mocy Bożej posiada środki naszego usprawiedliwienia. Wyłącznie łaska Boża ma moc obmyć nas z naszych grzechów i udzielić nam sprawiedliwości Bożej przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Ta łaska jest Bożą przychylnością, Jego darmową pomocą, byśmy odpowiedzieli na Jego zaproszenie, by stać się uczestnikami Jego Boskiej natury i Jego dziećmi umiłowanymi.

Usprawiedliwienia dostępuje grzesznik, przez grzechy pozbawiony chwały Bożej

Apostoł jasno podkreśla, że nie ma różnicy pomiędzy ludźmi w odniesieniu do Bożej sprawiedliwości, bo wszyscy ludzie zgrzeszyli i wszyscy pozbawieni są chwały Bożej. I stąd wszyscy potrzebują Bożego usprawiedliwienia i dostępują go wyłącznie z Bożej łaski. Mocą samego Boga mamy udział w Męce Chrystusa, by przez nią móc umierać dla grzechu i mamy udział w Jego Zmartwychwstaniu, by przez nie móc rodzić się do nowego życia. Usprawiedliwienie zostało nam wysłużone przez Mękę Chrystusa, który ofiarował się na krzyżu i którego krew stała się narzędziem przebłagania za grzechy wszystkich ludzi.

Usprawiedliwienie nie sprawia, że stajemy się sprawiedliwi (bezgrzeszni), lecz raczej ogłasza naszą sprawiedliwość. Nasza sprawiedliwość oparta jest na wierze w ukończone dzieło Jezusa Chrystusa. Jego ofiara zakrywa nasze grzechy, przez co Bóg patrzy na nas przez pryzmat doskonałości i bezgrzeszności Chrystusa. Bóg, patrząc na nas, widzi sprawiedliwość Chrystusa. Dzięki niej spełniamy Boże wymagania. Bóg ogłasza naszą sprawiedliwość – usprawiedliwia nas.

Usprawiedliwienie otrzymujemy za darmo

Wszyscy wierzący otrzymują dar usprawiedliwienia za darmo, tzn. z pominięciem jakichkolwiek zasług własnych, Otrzymujemy zatem dar poświęcającej miłości nie dlatego, że jesteśmy dobrymi ludźmi, ale po to, aby się nimi stać przez doświadczenie procesu usprawiedliwienia.

Wyznajmy naszą wiarę w moc zbawczą krzyża Jezusowego i prośmy, byśmy mogli otrzymać pełne usprawiedliwienie z wszystkich naszych grzechów. Prośmy, byśmy skorzystali w pełni z łaski umierania dla grzechu dzięki mocy płynącej z Męki Jezusa i prośmy o zrodzenie się do nowego życia mocą Jego Zmartwychwstania. W poczuciu, że nie ma różnicy między nami i innymi ludźmi w potrzebie Bożego usprawiedliwienia, polecajmy Bożemu miłosierdziu wszystkie bliskie nam osoby, by i one podobnie jak my mogły otworzyć się na Boże Słowo zapraszające nas do
nawrócenia.

Boży akt ogłoszenia niewinnymi i uznania za sprawiedliwych, a już nie za grzeszników zasługujących na niepomyślny wyrok, następuje w jednej chwili, gdy człowiek porzuca obłudne przekonanie o własnej sprawiedliwości, akceptuje Bożą ocenę własnej osoby i Boże środki przebaczenia (przez Jezusa) i całkowicie zdaje się na Boże miłosierdzie.

Co Bóg może dla nas zrobić więcej? Przez usprawiedliwienie obmywa nas z grzechów, oferuje znakomite „mieszkanie” w wieczności. Jak my na tę propozycję odpowiemy? Czy to ciągle zadawane pytanie nie drażni Cię już Szanowny Czytelniku? Ale odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna. Stańmy pod krzyżem Jezusa z poczuciem, że stamtąd spływa na nas łaska odkupienia i uzdrowienia tego wszystkiego, co w nas wymaga nawrócenia serca. I wyznajmy: Boże, wierzę w Ciebie, wybieram pokój z Tobą przez mojego Pana Jezusa Chrystusa.

[ak]

Usłysz, o Panie, moją modlitwę,
przyjm moje błaganie w wierności swojej,
wysłuchaj mnie w swej sprawiedliwości!
Nie pozywaj na sąd swojego sługi,
bo nikt żyjący nie jest sprawiedliwy przed Tobą.

Psalm Dawidowy