Imieniny: Apolinarego Wawrzyńca Daniela Wiktora Andrzeja Benedykta Wojsława Roksany Praksedy Alberta

Św. Wawrzyniec z Brindisi, kapłan, doktor Kościoła

łac. Laurentium; pochodzący z miasta Laurentium; wawrzyn łac. laurus

Św. Wawrzyniec z Brindisi, kapłan, doktor Kościoła

Św. Wawrzyniec z Brindisi, kapłan, doktor Kościoła – Juliusz Cezary Russo urodził się w roku 1559. Wstąpił do zakonu kapucynów, przyjmując imię zakonne Wawrzyniec. Na studiach w Padwie i Wenecji zdobył wykształcenie teologiczne i biegłość w kilku językach. Wyświęcony na kapłana, pracował gorliwie nad reformą Kościoła w Italii, Niemczech, Czechach. Mając 43 lata został generałem zakonu. Znany jako kaznodzieja, gorliwy apostoł oraz dyplomata, mediator między panującymi. Przyczynił się do odniesienia zwycięstwa nad Turkami pod Szekesfehervar w 1601 roku, do stworzenia Ligi Świętej. Pełnił misje dyplomatyczne we Włoszech, na dworach Austrii, Bawarii, Hiszpanii, Francji.

Zmarł, podczas misji dyplomatycznej, w Lizbonie 22 lipca 1619 roku. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką i teologiczną. Kanonizował go Leon XIII w 1881. Jan XXIII ogłosił doktorem Kościoła. Jest patronem zakonu kapucynów.

W IKONOGRAFII św. Wawrzyniec przedstawiany jest w brązowym habicie kapucyńskim. Jego atrybutami są: obraz Matki Bożej, krucyfiks, księga, pióro, czaszka, lilia, anioł z koroną.

Św. Apolinary, biskup i męczennik

gr. Apollinaris – „należący do Apollina”.

Św. Apolinary według łacińskiej Passio był obywatelem Antiochii i stamtąd św. Piotr Apostoł przyprowadził go ze sobą do Rzymu, a następnie, wyświęconego na biskupa, posłał do Rawenny. Skazywany dwukrotnie na wygnanie, Apolinary miał pośród niezwykłych okoliczności apostołować w Tracji i nad Dunajem, w końcu zaś – także w niezwykłych okolicznościach – ponieść śmierć męczeńską. Niestety, opowiadanie to, sporządzone zapewne w tym celu, aby podnieść prestiż biskupstwa raweńskiego, nie zasługuje na jakąkolwiek wiarę, pochodzi zaś z drugiej połowy VII w.

Jest natomiast pewne, że biskup Apolinary poniósł śmierć męczeńską 23 lipca, najprawdopodobniej w drugiej połowie II stulecia. Świadczy o tym m.in. mowa św. Piotra Chryzologa, następcy Apolinarego na stolicy biskupiej. Nie ulega także wątpliwości, że relikwie Świętego spoczywają w cieniu wspaniałej bazyliki pod Rawenną. Ten znamienity pomnik sztuki sakralnej, ufundowany w VI w. przez bankiera Juliusza, był też zawsze ośrodkiem kultu św. Apolinarego, którego czczono w całej Europie, również w Polsce, gdzie jednak uchodził za świętego z Reims. Tam bowiem wytworzył się z czasem tak silny ośrodek kultu św. Apolinarego, że zaczęto uważać go w końcu za pochodzącego właśnie stamtąd, a wyobraźnia ludu uczyniła zeń jakby odrębnego świętego. Papieże Symmach (498-514) i Honoriusz I (625-638) rozpowszechnili jego kult także w Rzymie. W Niemczech czczono go zwłaszcza w opactwach benedyktyńskich.

Inni patroni dnia

Bł. Alberta Crescitelli m. w Chinach († 1900)
Św. Argobasta bpa Strasburga († VI w.)
Św. Daniela proroka
ŚwŚw. Klaudiusza, Justa, Jukundyna, mm. († poł. II w.)
Św. Jana mn. († IV w.)
Św. Praksedy dz. († 491)
Św. Wiktora m. w Marsylii († 290)
Św. Zotyka bpa i m. († II w.)

℗ Św. Wawrzyniec z Brindisi, kapłan, doktor Kościoła ℗ Św. Apolinary, biskup i męczennik