Imieniny: Małgorzaty Marty Honoraty Wrościsława

Św. Małgorzata z Kortony, pokutnica

gr. margerites perła

Św. Małgorzata z Kortony, pokutnica

Św. Małgorzata z Kortony, pokutnica (1247-1297) urodziła się w Laviano w Toskanii we Włoszech. Nazywana Magdaleną zakonu franciszkańskiego. Córka rolnika. Jej matka zmarła, gdy Małgorzata miała 7 lat. Dwa lata później ojciec ożenił się powtórnie, jednak macocha nie potrafiła zaakceptować pasierbicy. Małgorzata źle czuła się w domu. w wieku około siedemnastu lat uciekła z młodym arystokratą z Montepulciano, urodziła mu syna i żyła jako jego kochanka przez kolejnych dziewięć lat. Wielokrotnie prosiła go, by się z nią ożenił, jednak, mimo obietnic, tak się nie stało. w 1274 kochanek Małgorzaty został zamordowany przez rabusiów, którzy ukryli jego ciało w płytkim grobie. Odkrycie zwłok ukochanego doprowadziło do nawrócenia późniejszej świętej. Zwróciwszy krewnym zmarłego kochanka całą biżuterię i posiadłości ziemskie, podjęła próbę powrotu do domu ojca. Ten prawdopodobnie przyjąłby ją, lecz sprzeciwiła się temu macocha. Ostatecznie Małgorzata udała się z synem do Kortony, gdzie poddała się kierownictwu duchowemu franciszkanów. Nadal młoda i atrakcyjna, z wielką determinacją zmagała się z silnymi pokusami. Prowadziła niezwykle umartwione, surowe życie. Rygorystycznie pościła.

Po trzech latach próby została przyjęta do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego. Żyła odtąd w ścisłym ubóstwie. Utrzymywała się z jałmużny. Opiekowała się chorymi, ubogimi, bezdomnymi. Małgorzata rozwinęła głębokie i intensywne życie modlitwy. Doświadczała wizji i ekstaz. Odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Eucharystii i Męki Chrystusa. Była stygmatyczką.

Założyła szpital w Kortonie i powołała zgromadzenie kobiet zwanych Poverelle, które zajmowały się opieką nad chorymi.

Ostatni okres życia spędziła jako rekluza, nierozumiana i opuszczona przez wszystkich. Pochowana została w Kortonie gdzie do dziś jej nieulegające rozkładowi ciało eksponowane jest w kryształowym relikwiarzu.

Została beatyfikowana w 1515 r. przez Leona X, kanonizowana 16 maja 1728 r. przez Benedykta XIII.

Jest patronką fałszywie oskarżonych, bezdomnych, trampów, szalonych, umysłowo chorych, zreformowanych prostytutek.

W IKONOGRAFII  przedstawia się ją w bogatej sukni lub w brązowym habicie franciszkańskim, przepasanym sznurem, niekiedy z różańcem, w białej chuście lub welonie na głowie. Jej atrybutem jest pies, jako ten, który pomógł odnaleźć jej zwłoki kochanka. Jako pokutnica jest ukazywana z tradycyjnymi atrybutami: krzyżem, czaszką, dyscypliną i włosiennicą.

Inni patroni dnia

Św. Abiliusza bpa Aleksandrii († i w.)
Św. Jakuba Canzalho kpł. m. w Japonii († 1624)
Św. Konkordii m. († III w.)
Św. Maksymiana bpa († 556)
Św. Papiasza bpa Hierapolu († II w.)
Św. Paschazego bpa Vienne († ok. 312)

℗ Św. Małgorzata z Kortony, pokutnica