Imieniny: Jadwigi Maksyma Seweryna Medarda Jakuba Wyczesława Marii Wilhelma Elżbiety Pacyfika

Św. Jadwiga, królowa

germ. hadu i wig obie części znaczą: walka

Św. Jadwiga, królowa

Św. Jadwiga, królowa urodziła się 18 lutego 1374 roku jako córka Ludwika, króla Węgier i Polski, oraz Elżbiety Bośniackiej. Po ojcu odziedziczyła tron Polski. W wieku 10 lat została koronowana 16 października 1384 roku. Ze względów dynastycznych w wieku 4 lat została zaręczona z Wilhelmem, synem cesarza Leopolda. Ustalenia te anulowano. Jednak Wilhelm pojawił się w Krakowie, pragnąc poślubić Jadwigę. Mimo życzliwości i uczucia, jakim darzyła go młodziutka królowa, musiał jednak opuścić Kraków.

W związku z zaistniałą sytuacją polityczną, a także wobec dalekosiężnych planów polskich rozważano możliwość unii Polski z Litwą. Stała się ona faktem dzięki małżeństwu królowej Jadwigi z Władysławem Jagiełłą, wielkim księciem Litwy.

Ceremonia zaślubin, poprzedzona chrztem Jagiełły (15 lutego), odbyła się w katedrze królewskiej 18 lutego 1386 roku. Jadwiga miała wtedy 12 lat, a Jagiełło 35. Królowa stała się sprawczynią i uczestniczką chrystianizacji Litwy.

Biorąc czynny udział w rządzeniu państwem, prowadziła głębokie życie religijne. Wojciech Jastrzębiec, arcybiskup gnieźnieński, który przez pewien czas był kanclerzem królowej, zapisał: “Z doświadczenia wiemy, że spełniała przeróżne uczynki miłosierdzia, cierpliwości, postów, czuwań oraz innych niezliczonych dzieł pobożnych.” Poprzez akt fundacyjny i testamentalny zapis na rzecz Akademii Krakowskiej uchodzi za współzałożycielkę Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zmarła, wkrótce po połogu, 17 lipca 1399 roku w Krakowie. 8 czerwca 1979 roku w katedrze na Wawelu Jan Paweł II odprawił po raz pierwszy Mszę św. ku czci błogosławionej królowej Jadwigi, wynosząc ją tym samym na ołtarze. Kanonizował ją w 1997 roku.

“Przy budowie kościoła NMP na Piasku, który istnieje do dziś, królowa Jadwiga sama doglądała robót. Pewnego dnia jej czujne oko dojrzało kamieniarza, który był smutny i robota ‘leciała mu z rąk’. Kiedy zapytała o powód, odpowiedział, że w domu zostawił ciężko chorą żonę, boi się, że go zostawi z drobnymi dziećmi, a nie ma pieniędzy na lekarza. Królowa, nie namyślając się, oderwała ze swego bucika złotą klamrę, wysadzaną drogimi kamieniami, i oddała ją robotnikowi, aby zapłacił lekarza. Nie zauważyła tylko, że stopę położyła na kamieniu oblanym wapnem. Odbity ślad bucika wdzięczny kamieniarz obkuł dokoła i wraz z kamieniem wmurował w zewnętrzną ścianę świątyni. Do dzisiaj można go oglądać.”

Wincenty Zaleski, “Święci na każdy dzień”

W IKONOGRAFII Jadwiga przedstawiana jest w stroju królewskim. Jej atrybutem są buciki.

Św. Medard, biskup

germ. math, maht męstwo, potęga, moc oraz hard silny, odważny, śmiały

Św. Medard, biskup

Św. Medard, biskup urodził się na początku VI wieku w Salancy (Francja). Św. Remigiusz konsekrował go na biskupa Noyon. W swej diecezji usunął resztki pogaństwa. Po spustoszeniu jej przez Hunów włożył wiele wysiłków w odbudowę miasta i okolic. Kiedy królowa Radegunda uzyskała z Klotarem I separację, wprowadził ją uroczyście do klasztoru jako mniszkę. W pamięci przetrwał jako człowiek dobrego przykładu.

Pisali o nim św. Wenancjusz Fortunat, św. Grzegorz z Tours. W średniowieczu kult Medarda był bardzo żywy w całej Europie. Jest patronem rolników, ogrodników, plantatorów winnej latorośli, piwowarów. Orędownikiem podczas bólu zębów oraz o dobrą pogodę.

W IKONOGRAFII ukazywany jest w stroju biskupim. Atrybutami Świętego są orzeł i koń.

Inni patroni dnia  

Św. Herakliusza bpa († VI w.)
Bł. Jakuba Berthieu m. na Madagaskarze († 1896)
Św. Klodulfa bpa Metzu († ok. 660)
Bł. Marii Droste zu Vischering zk. († 1899)
Św. Seweryna bpa († VI w.)
Św. Wilhelma bpa Yorku († 1154)

℗ Św. Jadwiga, królowa ℗ Św. Medard, biskup