Imieniny: Marka Bogusza Macieja Modesta Sergiusza Leonarda Cezarego Józefy

Św. Marek Marconi, zakonnik

Św. Marek Marconi, zakonnik

łac., pochodzi od rzymskiego boga wojny Marsa; Marcus należący do Marsa, związany z Marsem

Marek Marconi urodził się w Mantui lub w pobliskim Borgoforto w 1480 r. Wcześnie zetknął się z życiem pustelniczym, które w pobliżu jego rodzinnych stron wiedli dwaj hieronimici. Pociągnięty ich przykładem, w wieku zaledwie 16 lat, wstąpił do klasztoru pod wezwaniem św. Mateusza w Migliarino. Prawdopodobnie z czasem przyjął święcenia kapłańskie. Zasłynął z życia pobożnego i daru prorokowania.

Zmarł mając zaledwie 30 lat, 24 lutego 1510 r. w Mantui. Jego grób wkrótce stał się celem wielu pielgrzymek. Przez wieki czczono go jako błogosławionego, ale nie przeprowadzono formalnych starań o beatyfikację. Te podjął m.in. Józef Sarto jako biskup Mantui. On też, już jako papież Pius X, zatwierdził kult Marka Marconiego w 1906 r.

Św. Etelbert, król Kentu

ang. etel- / ethel- / adal ‘szlachetny’, ‘sławny ze szlachetności’ albo ‘sławny i szlachetny’.

Św. Etelbert, król Kentu

Nie dziwmy się obcemu brzmieniu imienia naszego świętego; był wszak potomkiem Hengista, protoplasty rodu Jutów. Jako król Kentu – dzisiaj jest to hrabstwo – poślubił córkę frankońskiego władcy merowińskiego Chariberta, o imieniu Berta. Dlaczego go wspominamy? Bo to właśnie on jako pierwszy na Wyspach Brytyjskich przyjął chrzest. Jest więc anglosaskim “Mieszkiem I”.

Etelbert przyszedł na świat w 552 r. i już jako ośmiolatek zasiadł na tronie, ale władzę – w jego imieniu – sprawowała Rada Królewska. Był wtedy jeszcze poganinem i nawet po zaślubinach z Bertą w 588 r. dostojny teść musiał zabiegać o jego zgodę na wyznawanie przez nią wiary chrześcijańskiej. Kiedy w 597 r. u brzegów Anglii znalazła się wyprawa misyjna, której przewodził sam św. Augustyn, Etelbert przyjął ją z dużą życzliwością.

Sam przyjął chrzest ok. 601 r. – czyli stosunkowo późno – toteż papież Grzegorz Wielki wystosował do Berty list, w którym ubolewał, że trwało to tak długo. Proces chrystianizacji Anglii i Szkocji był jednak zapoczątkowany – trwał do schyłku VIII wieku. Etelbert przyczynił się do przyjęcia chrztu przez kolejnych władców, m.in. jego siostrzeńca Seberta – króla Sussexu, czy Redwala – panującego nad Anglami. To nie wszystkie jego zasługi dla wiary i Kościoła; uposażył hojnie misjonarzy, którzy przybyli ze św. Augustynem, ufundował świątynie w Londynie, Canterbury i Rochester, a także ogłosił zbiór praw jednoczących ze sobą skłócone do tej pory królestwa. Zmarł ok. 616 r., a pochowano go, u boku żony, w kościele p.w. Piotra i Pawła w Canterbury. Na ołtarze wyniesiono także jego córkę, która po śmierci męża założyła klasztor w Liming.

Inni patroni dnia

Bł. Awartana mn. († 1380)
Św. Jana “Żniwiarza” mn. († 1130)
Bł. Józefy Naval Girbes († 1893)
Św. Modesta bpa Trewiru († 480)
Św. Sergiusza m. († ok. 304)
ŚwŚw. Montana, Lucjusza, Juliana, Wiktoryka, Flawiana, mm. († ok. 255)
Św. Pretekstata bpa Rouen m. († 586)

℗ Św. Marek Marconi, zakonnik ℗ Św. Etelbert, król Kentu