Imieniny: Zenona Juliusza Lubosława Alojzego Józefa Wiktora Saby Damiana
Św. Zenon z Werony, biskup
gr. imię teofamczne zmazane z osobą Zeusa
Św. Zenon z Werony, biskup († 371?) urodził się w Cezarei Mauretańskiej (teren dzisiejszego Maroka). Studiował w znanych ówcześnie ośrodkach kultury i nauki Afryki Północnej w Cyrcie i Madaurze. w roku 350 wyświęcono go na kapłana w Weronie. Dwanaście lat później zostaje biskupem tego miasta. „Trzodę swoją ochraniał przed niebezpieczeństwami arianizmu i panującego wokół pogaństwa” stwierdza „Martyrologiem rzymskie”. Pozostawił po sobie tzw. traktaty (93), będące cennym świadectwem ówczesnej mentalności, metod duszpasterskich i wskazań liturgicznych.
Jest patronem Werony; łaziebnych, żebraków i wędkarzy.
W IKONOGRAFII święty jest przedstawiany w stroju biskupim z wędką lub rybą w ręce, z dwiema rybami na książce (symbol gorliwego pasterza) lub w saku może dla przypomnienia faktu, który opisuje św. Grzegorz, iż w czasie wylewu Adygi dopływu Padu, na modlitwę św. Zenona rozszalałe wody, które zalały miasto, oszczędziły jego katedrę.
Św. Juliusz I, papież
łac należącegy do rodu Juliuszów (Iulii)
Juliusz pochodził z Rzymu, był synem Rustyka (Rustykusa). Wstąpił na tron Piotrowy 6 lutego 337 r. po czterech miesiącach sediswakancji (poprzedni papież, św. Marek, zmarł 7 października 336 r.). Podczas jego pontyfikatu zmarł cesarz Konstantyn I Wielki, co zakończyło jedność cesarstwa i jedność polityki wobec papieża. Nastąpił podział cesarstwa i podział Kościoła na wschodni i zachodni. Kościół zachodni popierał nicejskie wyznanie wiary, a Kościół wschodni – wyznanie ariańskie. Między innymi na tym tle doszło do zatargu między biskupami. Juliusz I wystosował wówczas list do biskupów Wschodu, w którym przypomniał o autorytecie i prymacie stolicy rzymskiej, do której należało się zwracać o rozstrzygnięcie sporów. W ten sposób pragnął załagodzić narastające konflikty.
W 343 r. zwołał synod ekumeniczny w Sadyce (dzisiejsza Sofia). Synod ten ogłosił szereg praw odnoszących się do zwierzchniej władzy biskupa rzymskiego i stworzył możliwość złożonemu z urzędu biskupowi odwołania się do biskupa rzymskiego, który miał potwierdzić wyrok lub zarządzić nowe dochodzenie. W przypadku ponownego odwołania się pokrzywdzonego biskupa zagwarantowano papieżowi głos ostateczny. Juliuszowi I przypisuje się także wydanie dekretów o archiwum i kancelarii w Kościele rzymskim, na wzór ówczesnego cesarstwa, co zapoczątkowało Archiwum Watykańskie. Po raz pierwszy za pontyfikatu Juliusza I wspomina się o urzędzie primicerius notariorum, czyli starszego notariusza Kościoła.
Papież Juliusz I zbudował dwa kościoły: bazylikę Dwunastu Apostołów (jeden z kościołów stacyjnych Rzymu) i bazylikę Santa Maria in Trastevere (Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu – kościół tytularny trzech polskich kardynałów: w XVI w. Stanisława Hozjusza, który jest w nim pochowany, a w czasach współczesnych Stefana Wyszyńskiego i Józefa Glempa), jak również salę przyjęć w pałacu laterańskim. Zmarł w Rzymie 12 kwietnia 352 r. i został pochowany na cmentarzu Kalepodiusza przy Via Aurelia. W 790 roku papież Hadrian I przeniósł doczesne szczątki św. Juliusza I, razem z relikwiami św. Kaliksta I, do bazyliki Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu.
W IKONOGRAFII św. Juliusz I jest ukazywany z kościołem lub rulonem pergaminu w dłoni. Jego atrybutami są: paliusz, mitra, katedra, zwój, księga.
Inni patroni dnia
Św. Damiana bpa Pawii († ok. 697)
Św. Józefa Moscati lekarza († 1927)
Św. Konstantyna bpa w Gap († VI w.)
Św. Saby Gota m. († 372)
Św. Wiktora m. († IV w.)
Św. Wisji dz. m. (†250)