28 grudzień

Dwuletnim, a nawet młodszym chłopcom zamordowanym w Betlejem i okolicy na rozkaz króla Heroda św. Ireneusz, św. Cyprian, św. Augustyn i inni ojcowie Kościoła nadali tytuł męczenników. Ich kult datuje się od I wieku po narodzinach Chrystusa. W Kościele zachodnim Msza za świętych Młodzianków jest celebrowana – tak jak Msze święte Wielkiego Postu – bez radosnych śpiewów; kolor liturgiczny – czerwony.

Wśród Ewangelistów jedynie św. Mateusz przekazał nam informację o tym wydarzeniu (Mt 2, 1-16). Dekret śmierci dla niemowląt wydał Herod Wielki, król żydowski, kiedy dowiedział się od mędrców, że narodził się Mesjasz, oczekiwany przez naród żydowski. W obawie, by Jezus nie odebrał jemu i jego potomkom panowania, chciał w podstępny sposób pozbyć się Pana Jezusa.

Za czasów Heroda panowało przekonanie, że wszystko w państwie jest własnością władcy, także ludzie, nad którymi władca ma prawo życia i śmierci. Jeśli mu stoją na przeszkodzie, zagrażają jego życiu lub panowaniu, może bez skrupułów w sposób gwałtowny się ich pozbyć. Historia potwierdza, że Herod był wyjątkowo ambitny, żądny władzy i podejrzliwy. Sam bowiem doszedł do tronu po trupach i tylko dzięki terrorowi utrzymywał się u władzy. Był synem Antypatra, wodza Idumei. Za cel postawił sobie panowanie. Dlatego oddał się w całkowitą służbę Rzymianom. Dzięki nim jako poganin otrzymał panowanie nad Ziemią Świętą i narodem żydowskim z tytułem króla. Wymordował żydowską rodzinę królewską, która panowała nad narodem przed nim: Hirkana II, swojego teścia; Józefa, swojego szwagra; Mariam, swoją żonę; ponadto trzech swoich synów – Aleksandra, Arystobula i Antypatra; arcykapłana Arystobula; Aleksandrę, matkę Mariamme i wielu innych, jak to szczegółowo opisuje żyjący ok. 70 lat po nim historyk żydowski, Józef Flawiusz (Dawne dzieje Izraela). Jeszcze przed samą swoją śmiercią, by nie dać Żydom powodu do radości, ale by wycisnąć łzy z ich oczu i w ten sposób „upamiętnić” swój zgon, rozkazał dowódcy wojska zebrać na stadionie sportowym w Jerychu najprzedniejszych obywateli żydowskich i na wiadomość o jego śmierci wszystkich zgładzić. Na szczęście nie wykonano tego polecenia. Te i wiele innych faktów wskazuje, kim był Herod i czym było dla takiego okrutnika pozbawienie życia kilkudziesięciu niemowląt.

Bibliści zastanawiają się nad tym, ile mogło być tych niemowląt? Betlejem w owych czasach mogło liczyć ok. 1000 mieszkańców. Niemowląt do dwóch lat w takiej sytuacji mogło być najwyżej ok. 100; chłopców zatem ok. 50. Jest to liczba raczej maksymalna i trzeba ją prawdopodobnie zaniżyć. Szczegół, że Herod oznaczył wiek niemowląt skazanych na śmierć, jest dla nas o tyle cenny, że pozwala nam w przybliżeniu określić czas narodzenia Pana Jezusa. Pan Jezus mógł mieć już ok. roku. Herod wolał dla „swego bezpieczeństwa” wiek ofiar zawyżyć.

Czczeni jako flores martyrum – pierwiosnki męczeństwa, Młodziankowie nie złożyli świadomie swojego życia za Chrystusa, ale niewątpliwie oddali je z Jego powodu. Zatriumfowali nad światem i zyskali koronę męczeństwa nie doświadczywszy zła tego świata, pokus ciała i podszeptów szatana.

Ikonografia podejmowała często ten tak dramatyczny temat dający wiele możliwości artystom. Dlatego wśród malarzy i rzeźbiarzy, którzy wykonali obrazy przedstawiające „Rzeź Niewiniątek”, figurują m.in.: Giovanni Francesco Baroto, Mikołaj Poussin, Guido Reni, Dürer, Romanino, Piotr Brueghel, Bartolomeo Schedoni, Rubens i wielu innych. W Padwie, w bazylice św. Justyny, a także w kilkunastu innych kościołach, można oglądać „relikwie” Młodzianków. Są one oczywiście nieprawdziwe, ale dowodzą, jak wielki w historii Kościoła był kult Świętych Młodzianków.

Święci Młodziankowie są uważani za patronów chórów kościelnych.

Kacper (Kasper) z per. słowa: gizbar stróż skarbca, strażnik, albo od gathaspar wspaniały

Św. Kasper del Bufalo, zakonnik, urodził się 6 stycznia 1786 r. w Rzymie, ochrzczony został dzień później w rzymskim kościele San Martino ai Monti. 6 sierpnia 1787 r. przyjął w domu bierzmowanie z powodu groźby śmierci. W 1788 r. został uzdrowiony z choroby oczu za wstawiennictwem św. Franciszka Ksawerego.

Po odbyciu studiów teologicznych w Rzymie został kapelanem i kanonikiem kościoła św. Marka. W czasach napoleońskich odmówiwszy przysięgi konstytucyjnej żył na wygnaniu w pomocnej Italii ina Korsyce. Po upadku cesarstwa wrócił do Rzymu, gdzie głosił misje ludowe z taką gorliwością, że określono je jako „wielkie duchowe trzęsienia ziemi”. Z myślą o tej formie duszpasterskiego oddziaływania założył kongregację męską iżeńską. Zmarł podczas epidemii cholery w 1836 roku. Kanonizował go Pius XII (1954).

Święty Kasper uznawany jest za jednego z patronów osób cierpiących na choroby nowotworowe.

gr. gregórios gorliwy, czuwający

Grzegorz był synem rodziców, którzy należeli do Kościoła greckokatolickiego Ukrainy zjednoczonego z Kościołem rzymskokatolickim. Uczęszczał do seminarium, przyjął święcenia kapłańskie w 1893 r., a w latach 1894-1899 ukończył dalsze studia w seminarium w Wiedniu, które również specjalizowało się w formacji ukraińskiego duchowieństwa greckokatolickiego. W 1902 r. został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie, a w 1904 r. w katedrze św. Jerzego został konsekrowany na biskupa stanisławowskiego – dzisiejszego Iwano-Frankowska. Prowadził kampanię na rzecz silniejszego związku swojego Kościoła z Kościołem rzymskim, dlatego wprowadził kalendarz gregoriański, obrządek bizantyjski Kościoła katolickiego w swojej diecezji i celibat dla księży w 1921 roku. Politycznie był zaangażowany w związek swojego kraju z Polską; Jako przywódca Ukraińskiej Katolickiej Partii Ludowej, założonej w 1930 roku, osiągnął wysokie wyniki wyborcze w swojej diecezji.

Po przyłączeniu przez Związek Radziecki polskiego terytorium Galicji od 1921 r. do Związku Radzieckiego w 1939 r. w wyniku paktu Hitler-Stalin, Grzegorz Chomysyn został po raz pierwszy aresztowany przez tajną policję NKWD i przesłuchany z powodu różnic z Kościołem prawosławnym. W okresie panowania niemieckiego po inwazji na Związek Radziecki od lipca 1941 r. doszło do masowych prześladowań Żydów w Galicji, w październiku 1941 r. w samym Stanisławowie rozstrzelano około 11 tys. żydowskich mężczyzn, kobiet i dzieci; Chomyszyn wyraźnie wypowiedział się przeciwko takim prześladowaniom. Po tym, jak Armia Czerwona wyzwoliła Ukrainę od niemieckiego Wehrmachtu w październiku 1944 r. i stała się ona częścią Związku Radzieckiego, Chomyszyn nazwał Sowietów dzikimi bestiami inspirowanymi przez diabła. Zaciekły przeciwnik rządów sowieckich, został aresztowany po raz drugi w kwietniu 1945 r. i przewieziony do więzienia Łukianowskiego w Kijowie, gdzie ostatecznie zmarł wyczerpany.

Grzegorz Chomyszyn został beatyfikowany 27 czerwca 2001 r. przez papieża Jana Pawła II wraz z 24 innymi ofiarami prześladowań wśród sowieckich komunistów we Lwowie.