22 wrzesień

łac. Maurus lub Mauritius należący do Maurusa

Św. Maurycy, żołnierz, męczennik (+III w.) według relacji biskupa Eucheriusza z Lyonu, Maurycy był dowódcą rzymskiej Legii tebańskiej, w której żołnierzami byli chrześcijanie. Legion ten w liczbie 6000 osób stacjonował w Agaunum (dziś StMaurice w Szwajcarii). Przed bitwą zażądano, aby żołnierze złożyli bogom ofiarę. Na to nie pozwalało ich sumienie. Wtedy cesarz Maksymilian nakazał otoczyć legion i zdziesiątkować go. Legion nie poddał się. Wybito wszystkich, do ostatniego żołnierza. Wśród nich Maurycego, Eksuperiusza i senatora Kandyda. Na miejscu nekropolii męczenników Teodor biskup Octodurum wybudował kaplicę (IV w.). Następnie wzniesiono klasztor, przy którym z czasem powstało potężne opactwo, skupiające 900 mnichów. Niebawem wokół opactwa powstało miasto StMaurice. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie kaplicy oraz jamy grobowej, jednak mimo tego nie wyjaśniono jeszcze w pełni tego męczeństwa. Św. Maurycy odbierał szczególną cześć w cesarstwie niemieckim. Podczas koronacji cesarze otrzymywali do rąk włócznię św. Maurycego. Kopię tej włóczni podarował cesarz Otto III królowi Bolesławowi Chrobremu. Znajduje się ona w skarbcu wawelskim. Św. Maurycy jest patronem zakonu św. Maurycego, cesarskiego domu Ottonów, królestwa Burgundii, Longobardów; miast: Einsiedeln, Magdeburga, Valais; farbiarzy, kapeluszników, piechoty, rycerstwa, żołnierzy.

W IKONOGRAFII św. Maurycy przedstawiany jest w krótkiej tunice żołnierza. Jego atrybuty to: gałązka palmowa, flaga i lanca, koń, miecz, sztylet, tarcza, tarcza z orłem.

Św. Feliks IV, papież

łac. felix szczęśliwy, przynoszący szczęście

Św. Feliks urodził się w Benewento. Papieżem został wybrany 12 lipca 526 r. Cesarz Teodoryk wybrał go dla swych własnych celów, ale Feliks był wierny Kościołowi i został wypędzony przez króla Ostrogotów. Zmarł 22 września 530 r. Po śmierci króla chrześcijanie odzyskali swobodę kultu. Papież został pochowany pod posadzką w bazylice św. Piotra. Zasłynął jako wielki znawca pism św. Augustyna, które wykorzystał do odrzucenia semipelagianizmu. Pod koniec jego pontyfikatu na wzgórzu Monte Cassino powstał klasztor założony przez św. Benedykta z Nursji.

Papież Feliks IV w obliczu śmierci wyznaczył przez nałożenie paliusza – swojego następcę, którym uczynił archidiakona Bonifacego. Feliksowi zawdzięczamy też bazylikę św. Kosmy i Damiana. Jest wspominany jako strażnik zgodności wiary z Ewangelią i Tradycją Kościoła.