łac. imię męskie Julius – pochodzący z rodu Julia, Julianus nosił je rzymski cesarz Flavius Claudius Julianus

Św. Julian(n)a z Mont Cornillon, pustelnica urodziła się w 1192 roku w Retinne koło Liege. Po śmierci rodziców zostaje oddana do konwentu sióstr augustianek w Cornillon. Mając 15 lat wstępuje do tej zakonnej wspólnoty. Podczas pobytu w klasztorze doznaje wizji mistycznych. Pod ich wpływem, już jako przełożona, wystąpiła do miejscowego biskupa o wprowadzenie święta Bożego Ciała.

Po raz pierwszy obchodzono to święto w 1247 r. w Liege. Miejscowy archidiakon, Jakub Pantaleon, był szczególnym orędownikiem nabożeństwa do Ciała i Krwi Chrystusa. Kiedy został papieżem, przyjmując imię Urbana IV, wprowadził święto Bożego Ciała jako obowiązujące w całym Kościele. Bł. Juliana nie doczekała tego faktu. Usunięta z funkcji przełożonej spędziła resztę życia jako rekluza pustelnica zamurowana w swej celi.

Zmarła w dniu, który przepowiedziała: 5 kwietnia 1258 roku.

W IKONOGRAFII Św. Julianna przedstawiana jest w stroju siostry augustianki, zwykle z atrybutami: monstrancją, lub kielichem mszalnym.

łac. vinco zwyciężać; „zwycięzca”

Św. Wincenty Ferreriusz, zakonnik, kapłan (1350-1419) urodził się w Walencji. Mając 17 lat wstąpił do dominikanów. Studiował w Walencji, w Barcelonie i w Leridzie. Otrzymał święcenia kapłańskie w wieku 25 lat. Nauczyciel filozofii. Przeor dominikanów.

Był spowiednikiem antypapieża Benedykta XII, ale opuścił go, kiedy nie udało mu się nakłonić go do rezygnacji.

Mając 50 lat podjął wielką misję kaznodziejską, przemierzając Europę. Nawoływał do pokuty Przemawiał na placach, bo żadne kościoły nie mogły pomieścić gromadzących się tłumów. Swoją charyzmą budził zachwyt, ale i sprzeciw.

Zmarł w Vannes, wracając z misji w Anglii, gdzie przebywał na zaproszenie króla.

W IKONOGRAFII św. Wincenty bywa przedstawiany w habicie dominikańskim. Jego atrybutem jest koń.

akkad. mariam napełnia radością; egip. merijam ukochana przez Boga; hebr. Mirjam pani. Ze względu na cześć wobec Matki Bożej używa się imienia Maryja; kobiety, które przyjęty Jej imię, używają formy: Maria.

Św. Maria Krescencja Höss urodziła się 20 października 1682 r. w Kaufbeuren w Bawarii jako siódme z ośmiorga dzieci. w 1703 r., mimo trudności ze strony rodziny i wątpliwości przełożonego, została przyjęta do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego; rok później złożyła śluby.

Pomiędzy 1709 a 1741 rokiem pełniła wszystkie najważniejsze posługi. w latach 1726-1741 była mistrzynią nowicjatu (1726-1741); odznaczała się wyjątkowym oddaniem i hojnością. Kiedy w 1741 r. została wybrana przełożoną, odmówiła przyjęcia tej funkcji; została jednak zmuszona do wycofania odmowy. Swoim współsiostrom zalecała troskę o ciszę, rekolekcje i duchowe czytanie, szczególnie Ewangelii. Nauczycielem i Mistrzem ich życia duchowego miał być Chrystus Ukrzyżowany.

Siostra Maria była też mądrą i roztropną doradczynią dla wszystkich, którzy zwracali się do niej po pomoc i pociechę, o czym świadczą liczne zachowane listy.

Przez trzy lata, kiedy była przełożoną domu w Mayerhoff, okazała się być właściwie jego drugą fundatorką. Nie przyjmowała do wspólnoty wszystkich, którzy tego pragnęli, tłumacząc to słowami: „Bóg chce, by ta wspólnota była bogata w cnotę, a nie w dobra doczesne”. Głównymi punktami jej programu odnowy domu były: nieograniczone zaufanie do Bożej Opatrzności, gotowość do pełnienia aktów służących życiu wspólnemu, umiłowanie milczenia oraz nabożeństwo do Jezusa Ukrzyżowanego, Eucharystii i Matki Najświętszej.

Maria Krescencja zmarła w Wielkanoc 1744 r. Jej doczesne szczątki są nadal bardzo czczone w kaplicy jej klasztoru. Beatyfikowana została w 1900 r.; 25 listopada 2001 r. kanonizował ją Jan Paweł II.