Parafia po roku 1991

W roku 1992 została przeprowadzona reorganizacja diecezji w Polsce. Powstały nowe diecezje, między innymi diecezja Sandomierska i Rzeszowska. Wtedy też utworzono dekanat Pustków Osiedle. Ksiądz Biskup J. Życiński mianował ks. Bronisława Marczyka dziekanem. W skład nowo utworzonego dekanatu weszły parafie: Brzeźnica, Korzeniów, Lubzina, Nagoszyn, Ocieka, Ostrów, Paszczyna, Pustków Wieś, Pustków Osiedle, Skrzyszów.

W tym roku święcenia kapłańskie, z rąk Ks. Bpa Józefa Życińskiego otrzymał Tomasz Kudroń, piąty kapłan, powołany z naszej parafii.

2 listopada 1992 roku przeżywamy uroczystość poświęcenia parafialnego cmentarza. Późnym popołudniem w Dzień Zaduszny ze świecami w dłoniach, odprawiając w drodze różaniec, idziemy z procesją najpierw na nowy cmentarz, a potem na Górę Śmierci. Zostaje poświęcony cmentarz i stojący pośrodku krzyż. Ustawiamy zapalone znicze wzdłuż głównego wejścia. Palą się w ciemności wieczoru. Gdy wracamy, są widzialnym znakiem łączności z tymi, którzy tu spoczywają – więźniami pustkowskiego obozu i wszystkimi naszymi zmarłymi.

2.11.1992 Modlitwa na Górze Śmierci

Cmentarz powstał u stóp Królowej Góry, na parcelach wykupionych od prywatnych właścicieli przez Urząd Gminy w Dębicy. Pierwotnie bowiem miał to być cmentarz komunalny. Gmina przygotowała teren, doprowadziła oświetlenie, wykonała ogrodzenie. Przeprowadzone zmiany w finansowaniu gmin sprawiły, że powstał problem dalszego zagospodarowania cmentarza i jego utrzymania. Podjęto decyzję o przekazaniu go parafii. Kuria Diecezjalna wyraziła na to zgodę pismem LP.XXXIII-4/22/92 z dnia 14 marca 1992 roku. Sporządzono akt notarialny przekazania cmentarza o łącznej powierzchni 1,31 ha parafii św. Stanisława w Pustkowie Osiedlu.

Pod koniec 1992 roku w każdej parafii diecezji tarnowskiej przeprowadzono wybory do rad duszpasterskich. Decyzją Ordynariusza Bpa. Józefa Życińskiego rady te powstały, by podejmować i wspierać inicjatywy duszpasterskie parafii w zmieniających się warunkach kulturowych. W skład naszej rady duszpasterskiej weszli: K. Kocoł, B. Kolbusz, H. Kudroń, J. Niwa, E. Selwa, J. Skitał, W. Tarczyński, M. Uzar, M. Wujko, Z. Zołotar.

Na początku 1993 roku odbyło się pierwsze posiedzenie rady. Podjęto decyzję o wydawaniu informatora parafialnego „Nasz Kościół”, za pomocą którego przekazywano by najważniejsze informacje z życia parafii. Powstała również rada „Caritas” jako oddział Caritas Diecezji Tarnowskiej. Jej zadaniem jest prowadzenie działalności charytatywnej na terenie parafii. W radzie tej pracują z wyboru: E. Piłat, T. Kolbusz, S. Starzyk, I. Litwin, M. Fornek, D. Balicka.

30 maja 1993 roku przeżywamy uroczystość prymicyjną Tomasza Kozuba.

5 września wyjeżdża na misje do Peru ksiądz Czesław Haus, pracujący w naszej parafii w latach 1985 – 1988. Przed wyjazdem składa nam wizytę pożegnalną.

W październiku 1993 roku Jan Paweł II wyróżnia księdza dziekana Bronisława Marczyka, naszego proboszcza tytułem Prałata. Cieszymy się z tego wyróżnienia, bo jest to dowód uznania dla jego pracy duszpasterskiej.

24 grudnia 1993 roku rozpoczyna działalność diecezjalne radio „Dobra Nowina”. Od 6 stycznia 1994 roku codziennie transmituje mszę świętą, przeprowadza ciekawe wywiady z ludźmi, którzy są autorami różnych pożytecznych inicjatyw w diecezji, towarzyszy ważnym wydarzeniom, propaguje dobrą, wartościową muzykę.

W styczniu 1994 roku zaczął się czas nawiedzenia naszych rodzin i domów przez obraz Jezusa Miłosiernego. Peregrynacja ma bardzo skromną oprawę. Najważniejsza jest modlitwa i skupienie rodziny, która obraz przyjmuje, spowiedź święta, udział we mszy świętej tego dnia i przyjęcie Komunii Świętej przez domowników. W rozważaniach i modlitwie przy obrazie bierze udział tylko rodzina – rodzice z dziećmi.

W kościele odprawiana jest w każdy wtorek i piątek Koronka do Bożego Miłosierdzia. Coraz więcej wiernych bierze udział w nabożeństwach. Obraz Miłosiernego Jezusa towarzyszy nam w kościele i nie tylko. Wiele rodzin nabywa go do swoich domów. Zostaje podjęta decyzja o ufundowaniu z tej okazji rzeźby „Piety”- Matki Bożej z umęczonym Jezusem na rękach. Każda rodzina przyjmująca obraz przekazuje skromną ofiarę na ten cel.

26 – 27 marca 1994 roku odbyła się trzecia z kolei wizytacja kanoniczna w naszej parafii. Przeprowadził ją Ks. Bp Józef Gucwa, który w tym roku obchodził 25 lecie święceń biskupich. W czasie wizytacji spotkał się z grupami parafialnymi: dziećmi, młodzieżą, chorymi, radą duszpasterską, radą Caritas, grupami misyjnymi, paniami z poradni rodzinnej, odprawił nabożeństwo za zmarłych. Udzielił również sakramentu Bierzmowania 96 uczniom klas siódmych.

29 maja 1994 roku została odprawiona msza św. za pomordowanych w obozie „Pustków”. Odprawił ją ks. bp Józef Gucwa przy współudziale księży z naszego dekanayu, więźniów tego obozu i wiernych z naszej i okolicznych parafii. Ksiądz biskup wspominając tych, którzy zginęli w obozach zagłady na polskiej ziemi, mówił o wielkiej wartości życia ludzkiego. W tym roku minęło 50 lat od wyzwolenia pustkowskiego obozu w sierpniu 1944 roku. U stóp Królowej Góry, od strony cmentarza znajduje się niewielki metalowy krzyż, pod którym ciągle składane są kwiaty i palone znicze. To tutaj rozstrzeliwani byli więźniowie. Żyją w pamięci rodzin z naszych okolic, które straciły tu ojców, synów i braci. Rozpoczęto prace przy wykonaniu ławek do kościoła.

Prace przy piecie

Rada duszpasterska zajęła się zbiórką ofiar pieniężnych. Jednocześnie przystąpiono do odnowienia kościoła. Wymalowano ściany i sklepienie świątyni i zakonserwowano marmurową posadzkę. Trwały prace przy „Piecie”. Jej autorem, a zarazem wykonawcą został artysta rzeźbiarz i malarz z Krakowa p. Kazimierz Malski.

Od 18 do 25 września 1994 roku odbywały się w parafii misje święte. Tematem wiodącym był „Jezus miłosierny w naszym życiu”. Program misji został doręczony każdej rodzinie. Ojcowie Filipini z Tarnowa głosili nauki dla wszystkich grup wiernych, spotykali się z dziećmi, młodzieżą. Na zakończenie [Procesja z krzyżem]uczciliśmy krzyż misyjny, wykonany i poświęcony w czasie misji w roku 1982. Teraz został odnowiony i umieszczono na nim pamiątkową tabliczkę. W procesji dookoła kościoła krzyż misyjny nieśli naprzód ojcowie, a potem młodzi chłopcy. na zakończenie złożyliśmy pod nim wszyscy przyrzeczenia wierności Bogu i Jego nauce.

Procesja z krzyżem

W październiku tego roku odbył się w Tarnowie Diecezjalny Kongres Rodziny pod hasłem „Rodzina Drogą Kościoła”. Radio „Dobra Nowina” transmitowało większość kongresowych uroczystości. W niedzielę 16 października, o godz. 21.00, łącząc się ze wszystkimi wiernymi naszej diecezji za pośrednictwem radia odmówiliśmy wspólnie różaniec. Widzialnym znakiem łączności ze wspólnotą diecezjalną były wygaszone światła i zapalone w oknach świece.

Rok 1994 został poświęcony przez kościół rodzinie. ONZ ogłosiła go Międzynarodowym Rokiem Rodziny. W Warszawie w dniach od 14 do 17 kwietnia odbył się Międzynarodowy Kongres Rodziny, zorganizowany przez ludzi świeckich przy współudziale Kościoła. W ramach obchodów kongresowych organizowano konkursy, festiwale. Dzielono się doświadczeniami w pracy dla dobra rodziny z delegatami różnych krajów.

Poświęcenie sztandaru

11 grudnia 1994 roku w naszym kościele miało miejsce uroczyste poświęcenie sztandaru Związku Zawodowego „Solidarność”, działającego przy ZTS Pustków

Minęło 15 lat od momentu jego powstania, przeżyliśmy chwile trudne i niespokojne. Teraz, w wolnym od opieki kraju – „Solidarność” nasza chciała uczcić idee, która była początkiem zmian i reform, fundując sztandar.

Na uroczystość poświęcenia przybyli: Diecezjalny Duszpasterz Robotników ks. M.Grzanka, Rejonowy Duszpasterz Robotników ks. Józef Dobosz. przedstawiciele organizacji związkowych z Dębicy, przedstawiciel senatu III Rzeczpospolitej. W czsie mszy św. wystąpił chór i orkiestra z parafii Matki Bożej Anielskiej z Dębicy.

Rok 1995 rozpoczął się niefortunnie. Do konfliktu we Jugosawii dołączył krwawy, niepotrzebny konflikt w Czeczenii. Duża liczba osób zginęła z powodu trzęsienia ziemi w Japonii. W kraju polityczny chaos. W tych niespokojnych i trudnych czasach ksiądz proboszcz nie przestaje myśleć o naszych sprawach. Martwiąc się o następną zimę przystępuje do wykończenia dolnego kościoła, aby móc tam odprawiać nabożeństwa, gdy temperatury spadną poniżej zera. Zapewne prace przy wykańczaniu i upiększaniu świątyni potrwają jeszcze wiele, wiele lat. To co już jest, będzie na pewno służyło następnym pokoleniom.