ŚW. FRANCISZKA RZYMIANKA

Anielska święta

Dlaczego „anielska”? Ponieważ św. Franciszce – bo o niej mowa- bardzo często ukazywał się Anioł Stróż. Papież Benedykt XVI nazwał ją „najbardziej rzymską świętą”, a jej nieobowiązkowe wspomnienie obchodzimy 9 marca.

Ks. Antoni Tatara

Ta średniowieczna żona, matka, zakonnica i mistyczka żyła w burzliwych czasach przełomu XIV i XV wieku. Był to okres niesnasek w Kościele, a także krwawych walk między patrycjuszowskimi rodami, czas różnych pandemii, m.in. dżumy, oraz innych zagrożeń. Świętą Franciszkę można postawić obok takich osobowości jej czasów, jak św. Brygida Szwedzka czy św. Katarzyna Sieneńska. Była nazywana Biedaczyną z Trastevere, choć tak naprawdę była osobą majętną.

Można powiedzieć, że Pan Bóg nie oszczędził jej cierpień w życiu, ponieważ pochowała męża i troje dzieci. Niemniej jednak nigdy nie przestała w Niego wierzyć. Ba, nawet przez chwilę nie zwątpiła w Jego obecność i moc. Zaowocowało to m.in. tym, że w 1425 r. założyła Zgromadzenie Oblatek Benedyktynek z Góry Oliwnej, które władze kościelne zatwierdziły w 1433 r. Zakonnice znalazły swoje lokum przy kościele Santa Maria Nova (teraz Santa Francesca Romana). Nasza święta była jednocześnie matką i córką owej wspólnoty – założycielką i przedstawicielką.

Św. Franciszka Rzymianka
* 1384 r.
† 9 marca 1440 r.

Wcześniej św. Franciszka Rzymska zasłynęła w codziennym życiu jako osoba, która wiele czasu poświęcała innym. Pomagała cierpiącym, ubogim i chorym, których Pan Bóg postawił na jej drodze. Zajmowała się w Rzymie osobami chorującymi i umierającymi na dżumę. Pielęgnowała w sobie pasję czynienia dobra, czym „zarażała” innych. Słowem – faktycznie anielska święta.

Kiedy umierała, miała wypowiedzieć następujące słowa: „Niebo się otwiera, aniołowie, archanioł ukończył swe dzieło, stoi przede mną i daje mi znak, abym poszła za nim…”. Biografowie św. Franciszki podkreślają, że Pan Bóg obdarował ją różnego rodzaju wizjami i ekstazami. Miała też zdolności przewidywania przyszłości, uzdrawiania, a nawet przywracania życia umarłym. Doświadczała bardzo częstych wizji Anioła Stróża.

Ciało św. Franciszki Rzymianki znajduje się we wspomnianym kościele pod jej wezwaniem przy Forum Romanum, nieopodal Koloseum. Patronuje ona m.in.: kobietom, zgromadzeniu, które założyła, kierowcom oraz Rzymowi. Sztuka przedstawia ją przeważnie w czarnej sukni i w białym welonie w towarzystwie anioła. Jej atrybutem jest otwarta księga.

ŚW. FRANCISZKA RZYMIANKA


ŚW. FRANCISZKA RZYMIANKA


 

 

Św. Franciszka Rzymianka, wdowa

germ. frank wolny, wolno urodzony

Św. Franciszka Rzymianka, wdowa

Św. Franciszka Rzymianka, wdowa (1384-1440) urodziła się w patrycjuszowskiej rodzinie w Perrione koło Rzymu. w bardzo młodym wieku wydano ją za mąż. Miała troje dzieci. Zasłynęła z dobroczynności. Podczas wojny króla Neapolu z papieżem pałac jej zrabowano, traci środki do życia, pozostaje sama, bowiem męża i syna skazano na wygnanie. w czasie epidemii, jaka nawiedziła Rzym w latach 1413-1414, z narażeniem własnego życia usługuje zarażonym. Jej przykład przyciągnął do pracy charytatywnej, modlitwy i pokuty inne rzymskie matrony Utworzyły one stowarzyszenie podporządkowane regule św. Benedykta. Po śmierci ostatniego syna, a następnie męża Franciszka przyjęła habit i zamieszkała przy kościele S.Maria Nova blisko Forum Romanum.

W nim pochowano Świętą, która zmarła 9 marca, mając 56 lat. Była obdarzona niezwykłymi łaskami mistycznymi.

W IKONOGRAFII św. Franciszka przedstawiana jest w czarnej sukni i białym welonie, towarzyszy jej anioł, cieszyła się bowiem przywilejem częstego oglądania swego Anioła Stróża. Na niektórych obrazach jej atrybutem jest osioł – symbol pracowitości, wytrwałości, cierpliwości, zdrowego rozsądku, oraz otwarta księga.

Św. Dominik Savio, zakonnik

łac. dominicus pański, należący do Pana Boga

Św. Dominik Savio, zakonnik

Św. Dominik Savio, zakonnik (1842-1857) urodził się w wiosce Riva di Chieri w Piemoncie. Jego ojciec był rzemieślnikiem, matka krawcową. Mając 12 lat spotkał św. Jana Bosco, który przyjął go do swego Oratorium w Turynie. Nawiązała się między nimi szczególna duchowa więź. w trzy lata później umarł.

Mimo bardzo młodego wieku, pośród zwyczajnych obowiązków codzienności, przebywając między rówieśnikami, osiągnął świętość. Jej rozumienie zawarł w liście do przyjaciela: „Tu, na ziemi świętość polega na tym, aby stale być radosnym i wiernie wypełniać nasze obowiązki.” Pius XI powiedział o nim: „Mały święty, ale gigant ducha.”

Beatyfikowany w 1950 roku, kanonizowany w 1954. Jest patronem dzieci i młodzieży, ministrantów, matek w stanie błogosławionym (szczególnie w ciąży zagrożonej) oraz małżeństw starających się o potomstwo.

W IKONOGRAFII ukazuje Świętego z lilią lub z krzyżem w dłoni. Czasami stoi przed statuą Matki Bożej. Bywa przedstawiany z aniołem.

Inni patroni dnia

ŚwŚw. Cyriona, Kandyda, mm. († ok. 320)
Św. Grzegorza bpa († 394)
Św. Pacjana bpa Barcelony († 390)

℗ Św. Franciszka Rzymianka, wdowa ℗ Św. Dominik Savio, zakonnik