ŚW. TURYBIUSZ Z MOGROVEJO

Nieco zapomniany święty

Chodzi o duchownego o imieniu Turybiusz, który choć był Hiszpanem, jest jednym z patronów Peru. Jego nieobowiązkowe wspomnienie przypada 23 marca.

Ks. Antoni Tatara

Pół tysiąca lat temu współczesne tereny Peru były zamieszkane m.in. przez Inków. W okresie podboju tych ziem przez Hiszpanów, co miało miejsce przede wszystkim w XVI stuleciu, dotarło na nie chrześcijaństwo. Dziś jest ono religią dominującą zarówno w Peru, jak i w całej Ameryce Południowej. Ba, peruwiańska konstytucja zawiera nawet ustęp o tym, że Kościół katolicki i jego nauczanie jest ważnym elementem w historii, kulturze i moralności tego państwa.

Pewnie by tak nie było, gdyby nie św. Turybiusz z Mongrovejo, który przybył na te ziemie jako arcybiskup Limy w 1581 r. Pochodził z wpływowej rodziny. Jego imię być może wywodzi się od łacińskiego rzeczownika turibulum, czyli kadzielnica. Był pobożny, ale początkowo nie zanosiło się na to, że zostanie duchownym. Otrzymał staranne prawnicze wykształcenie, m.in. w Salamance. Jako osoba świecka został nawet mianowany przez hiszpańskiego monarchę Filipa II (zm. w 1598 r.) sędzią inkwizycyjnym w Grenadzie. Potem zaś król uczynił go arcybiskupem Limy – oczywiście wcześniej został wyświęcony na kapłana.

Św. Turybiusz z Mogrovejo
* 15 listopada 1538 r.
† 23 marca 1606r.

Jako kościelny hierarcha zasłynął z tego, że niestrudzenie głosił naukę Chrystusa na inkaskich ziemiach. Uczył się miejscowych dialektów. Nieustraszenie przemierzał dżunglę, by dotrzeć z Ewangelią do jak największej liczby rdzennych mieszkańców (ponoć ochrzcił ok. pół miliona ludzi). Stawał w obronie i po stronie Indian, dlatego też poza tym, że jest jednym z patronów Peru i Limy, również uznaje się go za kogoś, kto opiekuje się osobami upominającymi się o prawa autochtonów.

Święty Turybiusz zakładał szkoły, dbał o biednych. Przyczynił się do wydania katechizmu. Porządkował życie kościelne. Założył seminarium duchowne. Zwoływał synody, a ich ustalenia stały się obowiązujące w całym tzw. Nowym Świecie. Przede wszystkim zaś był człowiekiem głębokiej modlitwy, zaufania Panu Bogu i bezgranicznego oddania Kościołowi.

Jego relikwie spoczywają w Limie, a kanonizowano go w 1726 r. W sztuce bywa prezentowany jako biskup w otoczeniu Indian. Prawdopodobnie gdyby nie jego apostolska gorliwość, Peru nie doczekałoby się wielu świętych, m.in. św. Róży z Limy (zm. w 1617 r.), Św. Marcina de Porres (zm. w 1636 r.) czy naszych błogosławionych franciszkanów: o. Michała Tomaszka i o. Zbigniewa Strzałkowskiego (zm. w 1991 r.)

ŚW. TURYBIUSZ Z MOGROVEJO

 

 

Św. Turybiusz z Mogrovejo, biskup

łac. thuribulum kadzielnica

Św. Turybiusz z Mogrovejo, biskup

Św. Turybiusz z Mogrovejo, biskup urodził się w 1531 roku w rodzinie szlacheckiej w Mayorga – prowincja León (Hiszpania). Studiował w Salamance i Koimbrze. w 1579 roku został biskupem Limy. w ogromnej, prawie misyjnej diecezji próbował uporządkować życie religijne, podnieść poziom intelektualny i moralny kleru. Był człowiekiem modlitwy. Prowadził życie pełne umartwienia.

Zmarł podczas pasterskiej wizytacji 23 marca 1606 roku. Beatyfikował go Innocenty XI (1679), kanonizował Benedykt XIII (1726). Jest patronem Peru.

Św. Rafka (Rebeka) Ar-Rayes, zakonnica

Rebeka, także jako Ryfka (Izrael), Rafka (Liban)) – biblijne imię żeńskie z hebr. riwqah, ribhkah prawdopodobnie “urzekać, urzekający”

Św. Rafka (Rebeka) Ar-Rayes, zakonnica

Liban, państwo leżące w klimacie podzwrotnikowym nad Morzem Śródziemnym, a graniczące z Izraelem i Syrią, jest ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa na muzułmańskim Wschodzie. Ta kraina, o której powiadano, że płynie mlekiem i miodem, od lat jest dręczona konfliktami politycznymi i wyznaniowymi.

Wspominana dzisiaj św. Rafka przyszła na świat w górach Libanu. Tam, w Biqua Kafra, znajduje się słynący łaskami, grób św. Sarbeliusza-pustelnika. Rafka to jej imię zakonne, a prawdziwe – niezwykle egzotyczne – Butrossieh, jest odpowiednikiem łacińskiej Petriny, żeńskiej odmiany imienia Piotr. Równie tajemniczo brzmią imiona jej rodziców: matką była Rafqua (Rafka) z rodu Gemayelów, a ojcem Mrad Saber El-Chobog. Urodziła się w 1832 r. w Himlaya, niedaleko Bikfaci. Po śmierci matki ojciec ożenił się powtórnie, więc dojrzewała pod okiem macochy. Później wyjechała do Damaszku, gdzie znalazła pracę jako służąca. Pragnęła wstąpić do zakonu, toteż odrzuciła propozycję małżeństwa. w 1853 r. przyjęto ją do klasztoru mariamatek, wspólnoty prowadzącej pracę katechetyczną wśród dzieci.

Była katechetką do czasu, kiedy rozwiązano jej zakon i połączono z innym. Zgłosiła się wówczas do antonianek maronickich, gdzie wiodła życie kontemplacyjne w klasztorze św. Szymona w El-Quaran. Była to wspólnota żyjąca według reguły przypisywanej św. Antoniemu Pustelnikowi, w obrządku maronickim, wywodzącym się od wyznania, którego centrum duchowym był klasztor św. Marona. Wspólnota ta istnieje do dzisiaj i jest zależna od Kongregacji Kościołów Wschodnich.

W 1885 r. Rebeka została dotknięta paraliżem i ślepotą. Zamieszkała wtedy w Irabta. Swoje cierpienia znosiła z niezwykłą godnością, wpatrzona w Krzyż Chrystusa i Matkę Bożą Bolesną.

W ciężkich fizycznych cierpieniach przeżyła 29 lat. Przed śmiercią spełniło się jej pragnienie: przez godzinę widziała dom i siostry. Zmarła 23 marca 1914 r., a jej grób na przyklasztornym cmentarzu w Jrabta zaczął – jak głoszą spisane świadectwa – promieniować niezwykłym światłem. Za wstawiennictwem s. Rafki zaczęły dziać się cuda. Jako pierwsza uzdrowiona została z choroby jej współsiostra, matka Urszula Doumit. Cud, który posłużył do kanonizacji, dotyczył uzdrowienia z zaawansowanego nowotworu dwuletniej libańskiej dziewczynki Celiny Sami Rbeiz.

Św. Jan Paweł II beatyfikował ją w dniu 17 listopada 1985 roku, a w dniu 10 czerwca 2001 roku włączył ją do grona świętych.

Jan Paweł II podkreślał, że Liban to też Ziemia Święta. To właśnie on z wielką miłością i zaangażowaniem uczcił osobę pokornej mniszki – dzięki niemu Rebeka Pietra Chobok Ar-Rajes, czyli Rafka, została ogłoszona świętą.

Inni patroni dnia

Św. Benedykta m. († VI w.)
Św. Józefa Oriol kpł. († 1702)
Św. Nikona m. († 251)
Św. Wiktoriana prokonsula m. († 434)

℗ Św. Turybiusz z Mogrovejo, biskup ℗ Św. Rafka (Rebeka) Ar-Rayes, zakonnica